Blog

Ks.Maciej Arkuszewski – Orędzia o Eucharystii w świetle teologii i nauczania Kościoła

Ks.Maciej Arkuszewski – Orędzia o Eucharystii w świetle teologii i nauczania Kościoła

Do tajemnicy Eucharystii odnosi się wiele orędzi z Medziugorja. Także i tutaj Matka Boża przekazywała swoje słowa w prosty, zrozumiały dla wszystkich sposób; nie stosowała wysublimowanych pojęć teologicznych. Jak zauważa Marija Stelzer-Dugandžić[1]: w przesłaniach z Medziugorja nie występuje chorwackie słowo Euharistija (Eucharystia). Analizując te orędzia można natomiast stwierdzić, że Matka Boża używała słów i zwrotów: sveta misa (Msza św.)[2], Presvety Oltarski Sakramenat (Najświętszy Sakrament Ołtarza), który mamy adorować (adoracja to po chorw. klanjanje)[3].

Przekazy z Medziugorja, odnoszące się do Eucharystii, można pogrupować. Są wśród nich takie, które odbiorca przyjmuje jako teoretyczne pouczenie, czym jest sakrament Eucharystii. Inne pomagają chrześcijaninowi w sposób praktyczny odnieść się do tego sakramentu. Pierwszy rodzaj orędzi jest szczególnie ważny dla tych, co utracili wiarę, lub jej nie mają w odniesieniu do tajemnicy Najświętszego Sakramentu. Medziugorskie przesłanie jest kierowane do wszystkich ludzi, a tylko niektórzy chrześcijanie przyjmują fakt rzeczywistej obecności Jezusa w Hostii Świętej. W jednym z przesłań Gospa wyraźnie wzywa: „Neprestano se klanjajte Presvetom Oltarskom Sakramentu. Ja sam uvijek prisutna kad se vjernici klanjaju“ (Czcijcie bezustannie Najświętszy Sakrament. Ja jestem obecna, kiedy wierzący Go adorują)[4]. Mowa jest tutaj o klanjanju – adoracji, czyli o szczególnym odniesieniu człowieka do Boga. Adoracja Hostii Świętej ma sens tylko wtedy, jeśli Jezus jest realnie obecny w konsekrowanym kawałku chleba. W orędziu z 25 kwietnia 1988 roku Matka Boża m.in zwróciła uwagę na szacunek należny budynkom sakralnym ze względu na realną obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie:

„(…) Crkve su dostojne poštovanja i posvećene su. Jer, Bog koji je postao čovjekom, stanuje u njima i danju i noću (…)“ („Kościoły są godne szacunku i są poświęcone, ponieważ Bóg, który stał się Człowiekiem, mieszka w nich dzień i noc”) ”[5].

W swej katechezie o Eucharystii Matka Boża kładzie jednak główny nacisk na kwestiach praktycznych. Marija Stelzer-Dugandžić[6] zauważa, że – przy niewielkiej liczbie przekazanych przez Gospę orędzi o Eucharystii – przesłania te stoją w zgodzie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II, podejmującego wysiłki odnowienia Świętej Liturgii. Nawet więcej: w pewnym sensie, orędzia – w krótkiej formie i w sposób przystępny dla prostych ludzi – tłumaczą to, o czym mówi Konstytucja o Liturgii Świętej[7]. Autorka przytaczanej pracy, powołując się na wypowiedź S. Barbaricia i Konstytucję Dogmatyczną o Kościele Lumen Gentium, stwierdza:

„Kierunek, w którym prowadzą orędzia, jest bardzo klarowny: one chcą zaprosić lud do żywego i osobistego uczestnictwa we Mszy św. Chcą, aby każde celebrowanie Mszy św. stało się dla wierzącego doświadczeniem Boga. Msza święta jest źródłem życia duchowego chrześcijanina. Ona powinna stać się życiem [dla wierzącego] oraz odbijać się w jego całej postawie życiowej. Uczestnictwo w celebracji Mszy św. jest ściśle powiązane ze świadectwem życia [chrześcijanina]. W nie mniejszym stopniu do świętości jest powołany ten, kto celebruje Mszę św., i o świętość powinien się starać (…)”[8].

Na podstawie analizy treści orędzia z Medziugorja można zatem stwierdzić, że Maryja pragnie:

a) Aby Jej dzieci odkrywały szczególne znaczenie sakramentu Eucharystii, a ostatecznie, żeby Msza św. stanęła w centrum ich życia.

b) Rozbudzić w odbiorcach swoich orędzi miłość do Jezusa Eucharystycznego.

c) Aby ludzie we właściwy sposób uczestniczyli we Mszy św. i nabożeństwach Eucharystycznych.

d) Aby wierni rozwijali kult Eucharystii poza Mszą św.

e) Aby chrześcijanie stosowali takie praktyki życia duchowego, które pozwolą im przygotowywać się do sakramentu Eucharystii.

f) Aby odprawiano długie dziękczynienie po Mszy świętej.

g) Aby wierzący przystępowali do sakramentu pokuty – i w ten sposób mogli pełniej uczestniczyć we Mszy św.; godnie przyjmować Komunię św.

Ad. a) Nie ma wątpliwości, że człowiek musi być dojrzały, w znaczeniu duchowym, i mieć pewne podstawy wiary, żeby otworzyć swoje serce na tajemnicę realnej obecności Boga, ukrytego w Hostii św. i pozostającego z nami aż do skończenia świata. Jest zatem zrozumiałe, dlaczego w Medziugorju początkowo Gospa w orędziach nie mówiła wprost o Eucharystii, a czyniła to dopiero po pewnym czasie.  Należy jednak zauważyć, iż od pierwszych dni ukazywań się Maryi, jakby „spontanicznie” – jako skutek objawień Gospy, wyłoniła się w Medziugorju praktyka odprawiania dodatkowej, wieczornej Mszy św., w której uczestniczyli widzący, parafianie i przybywający tu pielgrzymi.  Jak potwierdza o. Slavko Barbarić, w samym centrum „sytemu wychowaczego Gospy” znajduje się zatem Msza św. Zajmuje ona naczelną pozycję w trzygodzinnym programie modlitewnym parafii św. Jakuba[9].

2 lipca 1981 roku objawienia miały miejsce w kościele parafialnym[10]. W modlitewnym programie – oprócz dodatkowo odprawianej, wieczornej Mszy św. – znalazło się:  Credo, po 7 razy Ojcze nasz, Zdrowaś Mario, Chwała Ojcu, różaniec. Modlitwy przed Mszą św. prowadzili wizjonerzy; różaniec pierwszego dnia prowadził o. Zrinko Čuvalo. Mszę św. odprawił proboszcz parafii, o. Jozo Zovko[11] .

Tradycja trzygodzinnego nabożeństwa jest utrzymana w kościele w Medziugorju do dnia dzisiejszego. Na to nabożeństwo składają się przede wszystkim: dwie części różańca, Msza św., modlitwa o uzdrowienie, różaniec po Mszy św. i adoracja Najświętszego Sakramentu lub adoracja Krzyża. Dla przybywających tu pielgrzymów nabożeństwo wieczorne stało się najważnieszym punktem ich modlitewnego programu[12].

Mimo że Gospa przychodzi jako Królowa Pokoju, pragnąc jednać ludzi z Bogiem i ze sobą, nie obawia się Ona mówić o sakramencie, którego nie uznają wierni niektórych wyznań chrześcijańskich. Pragnąc jedności i pokoju[13], Maryja głosi jednak o Eucharystii prawdę wyznawaną przez Kościół rzymsko-katolicki. Nie kryje Ona swego zdania, mimo istniejącego wśród chrześcijan podziału ze względu na uznawanie bądź nieuznawanie realnej obecności Jezusa w Hostii Świętej. Takie działania Maryi są świadectwem wielkiej rangi sakramentu Eucharystii. Pewnego razu Gospa oświadczyła wizjonerom, iż woli, aby oni uczestniczyli we Mszy św. niż w Jej objawieniu[14]. Przekaz z Medziugorja odnoszący się do Eucharystii w wyraźny sposób zwraca uwagę na to, jak przeżywać Mszę św. Należy zatem uczestniczyć w niej świadomie i głęboko, aby stawała się ona centrum życia wierzących. Tej nauce ze „szkoły Gospy” daje świadectwo widząca Marija Pavlović w słowach: „Gospa mówi, że centrum naszego życia ma stanowić Eucharystia”[15]. Natomiast Matka Boża 16 maja 1985 roku przekazuje następujące orędzie:

„Pragnę, by Msza była przeżyciem Boga” („Želim da vaša misa bude doživljaj Boga“)[16].

W orędziu z 3 kwietnia 1986 roku Maryja mówi:

„Pragnę was wezwać do przeżywania Mszy św. (…) Jezus wam daje swoje łaski we Mszy świętej. Przeżywajcie świadomie Mszę św. i niech przybycie na nią będzie dla was radosne“ (Isus vam daje svoje milosti u misi. Zato proživljavajte svjesno svetu misu i neka vam bude radostan dolazak)[17].

25 kwietnia 1988 roku Gospa zachęca: „Niech Msza św. będzie dla was życiem” („Neka vam sveta misa bude život“)[18], a 25 października 1993 roku: „Drogie dzieci, nie mogę wam pomagać, jeżeli nie żyjecie Bożymi przykazaniami, jeżeli nie żyjecie Mszą św., jeżeli nie unikacie grzechu” („Draga djeco, ne mogu vam pomoći ako ne živite Božje zapovijedi, ako ne živite misu, ako se ne klonite grijeha“)[19]. W orędziu z 25 stycznia 1998 roku znajdziemy pouczenie Maryi: „Kochane dzieci, niech Msza św. nie będzie dla was zwyczajem, lecz życiem. Żyjąc codzienną Mszą św., odczujecie pragnienie świętości i będziecie w niej wzrastać” („Sveta misa, dječice, nek vam ne bude običaj, nego život. Živeći svaki dan svetu misu osjetit ćete potrebu za svetošću i rasti ćete u svetosti“)[20].

Ad. b) Orędzia z Medziugorja zwracają uwagę na motywację uczestniczenia we Mszy św., czy też adorowania Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie – nie stanowi jej nakaz moralny, obowiązek, wypełnienie przykazania Bożego czy kościelnego. Najważniejszym i decydującym powodem uczestnictwa w Eucharystii powinna być miłość do Boga. Umiłowanie Boga, Jezusa ma prowadzić nas na Mszę św., adorację Najświętszego Sakramentu. Ale i odwrotnie: to udział we Mszy świętej ma rozbudzać i utwierdzać w wierzących miłość do Boga.

W przesłaniu z 3 kwietnia 1986 roku Gospa zwraca uwagę na miłość do Eucharystii:

„Z miłością przychodźcie i przyjmujcie Mszę świętą“ (“Želim vas pozvati na proživljavanje svete mise. (…) S ljubavlju dolazite i prihvaćajte svetu misu“[21].

W orędziu z 25 października 1993 roku, Matka Boża tłumaczy, że może więcej pomóc tym, którzy żyją Mszą św., zachęca wierzących, aby stawali się apostołami Bożej miłości i dobroci oraz aby świadczyli o Bogu i Bożej miłości[22]. W orędziu z 25 września 1995 roku Gospa zaprasza do tego, by ludzie się rozmiłowali w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza („Danas vas pozivam da se zaljubite u Presveti oltarski sakramenat“). Człowiek żyjący wiarą przez adorację Najświętszego Sakramentu może zjednoczyć się z Jezusem i stawać się Jego świadkiem; w ten sposób – jak wyjaśnia Gospa – dokona się również zjednoczenie z całym światem[23]. Biorąc pod uwagę kontekst bardzo wielu przesłań podkreślających znaczenie miłości, szczególnie takiej, która ma być skierowana do Boga[24], można powiedzieć, że poprzez mówiące o Eucharystii orędzia Maryja zabiega, aby człowiek umiłował Jezusa – w szczególny sposób obecnego w Najświętszym Sakramencie. Matka Boża zalecając wierzącym, by żyli Mszą św., by adorowali Najświętszy Sakrament, stawia jako nadrzędny cel wzrastanie w miłości, jaką każdy może czerpać od Boga, który jest miłością[25].

Ad. c) W swoich orędziach Maryja zwraca też wizjonerom uwagę, aby we właściwy sposób uczestniczyli oni we Mszy św. Te treści Gospa akcentuje szczególnie w pierwszych latach objawień, co jest zrozumiałe, bo wizjonerzy wówczas byli nastolatkami, niektórzy nawet dziećmi. Zdarza się więc, iż Matka Boża upomina widzących i uczy ich poprawnych zachowań w czasie sprawowania Najświętszej Ofiary. Na przykład, 19 lutego 1982 roku[26], Gospa poleca: „(…) podczas Mszy św. uważnie słuchajcie. Bądźcie dobrze wychowani. Nie rozmawiajcie podczas Mszy św.” Z kolei 2 marca 1982 roku : „(…) bądźcie uważni na Mszy św.”[27] 11 sierpnia 1982 roku Matka Boża również zwraca się do widzących ze słowami upomnienia ze względu na ich złe zachowanie na Mszy św[28]. W zapisie orędzia z dnia 21 kwietnia 1983 r. znalazły się słowa wskazujące na to, że pobożne uczestnictwo widzących we Mszy powinno być przykładem dla innych ludzi (Gospa zwróciła tu uwagę Jakovowi: „Wy [widzący] musicie się dobrze zachowywać, być pobożni i dawać dobry przykład wiernym”[29].

Późniejsze lata spotkań z Maryją to dla wizjonerów czas ich wchodzenia w życie dorosłe. Matka Boża zaczęła mówić wprost o wielkiej wartości Eucharystii … Te elementy programu „szkoły Gospy” zostały już omówione w poprzednich punktach.

Ad d) Jan Paweł II podkreślił, iż: „Kult, jakim jest otaczana Eucharystia poza Mszą św., ma nieocenioną wartość w życiu Kościoła”[30], i dodał: „Jest on ściśle związany ze sprawowaniem ofiary eucharystycznej”[31] Adoracja Najświętszego Sakramentu to modlitwa głęboko zakotwiczona w sercu Kościoła, zrodzona z wiary, że Chrystus jest obecny pod eucharystycznymi postaciami również po zakończeniu sprawowania Eucharystii[32]. Dzięki niej mamy nie tylko poszukiwać dialogu z Chrystusem, ale także nabywać zdolność ofiarowania swego życia innym[33]. Jak już wspomniałem, 15 marca 1984 roku Matka Boża powiedziała: „Czcijcie bezustannie Najświętszy Sakrament”. Z kolei w orędziu z 25 września 1995 roku Gospa prosi wiernych, aby się rozmiłowali w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza. Jako odpowiedź na te wezwania Matki Bożej, w Medziugorju trzy razy w tygodniu prowadzone są godzinne, wspólne adoracje Najświętszego Sakramentu; otwarto też kaplicę cichej adoracji Najświętszego Sakramentu. Powstały także wspólnoty, dla których owe adoracje stały się charakterystycznym rysem duchowości[34].

Ad. e) Obecność w Eucharystii należy rozumieć jako obecność osobową Boga, „który poprzez swoje Ciało i Krew mówi: «Ja jestem»”[35]. W sprawowaniu Eucharystii chodzi o modlitwę – adorację przed przyjęciem Komunii świętej, a ta adoracja może wiernych przygotować na przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa z należną czcią i szacunkiem[36]. Nie można więc wniknąć sercem w niezgłębioną tajemnicę naszej wiary, jaką jest Eucharystia, bez specjalnego przygotowania się, bez dokonania szczególnego otwarcia „ludzkiego wnętrza”. Jak podaje Katechizm Kościoła Katolickiego, musimy się starannie przygotowywać do tej wielkiej i świętej chwili, jaką jest przyjęcie Komunii świętej (KKK 1385). Tak zatem, modlitwa, cisza, skupienie prowadzą nas do właściwego przeżycia Eucharystii, do spotkania ze Zbawicielem. Jezus Chrystus przychodzi do nas rzeczywiście, ale trzeba Go rozpoznać „oczami duszy”, zwykle zamkniętymi w „chaosie tego świata”. Orędzia z Medziugorja wzywają wszystkich do stosowania takich praktyk życia duchowego, które pozwolą każdemu godnie uczestniczyć we Mszy świętej. Ojciec Slavko Barbarić napisał: „Faktem jest, że Matka Boża domagała się od nas, abyśmy przygotowywali się do Mszy św. Jelena Vasilij przekazała nam Jej słowa, że lepiej w ogóle nie iść na Mszę św. niż pójść nieprzygotowanym”[37]. W Medziugorju wierni przygotowują się do każdej wieczornej Mszy św. w następujący sposób: odmawiają różaniec, potem odmawiają modlitwę do Ducha Świętego i śpiewają Litanię do Matki Bożej. Można zapytać: dlaczego wybrano takie formy modlitw? Jak stwierdził o. Slavko Barbarić, przygotowanie przed Mszą św. odbywa się w ten bardzo prosty sposób z kilku powodów. Jednym z nich jest obecność pielgrzymów z różnych stron świata. I dodał: „Modlitwa różańcowa jest zrozumiała dla każdego bez względu na język. Różaniec jest przeplatany krótkim śpiewem lub rozważaniami, po to, aby człowiek powoli, ale skutecznie zapanował nad całodziennym roztargnieniem, aby mógł się skupić i odpocząć, aby mógł pojąć w głębi swej duszy, że przygotowuje się do spotkania z Chrystusem. (…) W Medziugorju takie przygotowanie trwa jedną godzinę”[38]. Jak wynika z wypowiedzi o. Slavko Barbaricia, który na bieżąco analizował treść wszystkich podanych przez Matkę Bożą orędzi, przygotowanie się do Eucharystii może odbywać się rozmaicie (niekoniecznie musi to być modlitwa na różańcu).  Vicka Ivanković relacjonuje: „Gospa mówi, że najważniejszą chwilą w naszym życiu, chwilą najświętszą i uświęconą jest ta, w której przyjmujemy żyjącego Jezusa do naszych serc. Prosi nas, byśmy podczas Mszy przygotowali się z całym koniecznym szacunkiem na przyjęcie Jezusa”[39]. Ważne jest więc, aby przed rozpoczęciem Mszy św. wejść w intymny kontakt z Bogiem przez praktykę długiej modlitwy (najlepiej sercem). Ten, kto modli się już przed Mszą św., od początku trwania Wieczerzy Pańskiej skupia swoje myśli na Bogu, jest „oderwany” od spraw „tego świata”, albo też w bardziej skuteczny sposób włącza problemy życia codziennego w Wielkie Misterium Zbawcze, jakim jest Eucharystia. I ten właśnie, kto dobrze przygotuje się do Mszy św., a przez to otworzy swoje serce na spotkanie z Bogiem, staje się „żyzną glebą”, na której wzrastają „posiane ziarna” słowa Bożego. Ów chrześcijanin o otwartym na Boga sercu „wydaje plon stokrotny bądź sześćdziesięciokrotny” (Mk 4, 1-20). Gospa z Medziugorja podaje proste i konkretne rady co do przygotowania się wiernych do Mszy świętej, zwraca też uwagę na wewnętrzne skupienie i modlitwę. Chce w ten sposób pomóc, żeby każdy odkrywał sakrament Eucharystii jako bezcenny dar Boga, aby mógł wejść „otwartym sercem” w tę wielką Tajemnicę Wiary (SC 6), aby przyjmował „życie Boże na sposób bardziej dojrzały i świadomy” (SC 70). Wielu chrześcijan nie zwraca uwagi na odpowiednie przygotowanie się do Mszy św., a to sprawia, że Misterium, jakim jest Eucharystia, zostaje spłycone do zwyczajnego wydarzenia, które niczym szczególnym nie wyróżnia się spośród innych. Tymczasem człowiek stopniowo i spokojnie powinien „wyjść” z chaosu codziennego świata, po to, aby „wejść” w głębię i tajemnicę Sacrum. Potrzeba więc wewnętrznego wyciszenia i skupienia przed Mszą św., aby „otworzyć swoje serce” i przyjąć bogactwo łask udzielanych przez Boga w czasie Eucharystii. Człowiek, który „wpada z biegu” na Mszę św., nie jest zdolny w pełni otworzyć się na uobecnione w niej Misterium Zbawcze, ponieważ jego „serce” nie otwarło się i nie „wyszło” jeszcze z zamętu „tego świata”.

W świetle nauki Kościoła widoczne jest, że objawiająca się w Medziugorju Maryja nie tworzy żadnej nowej nauki, ale przypomnia wiernym bezcenne i praktyczne rady, szczególnie tym, którzy pragną kroczyć drogami świętości i chcą pogłębiać swoje życie duchowe. A ma do takich pouczeń pełne prawo, gdyż: „W Najświętszej Maryi widzimy doskonałą realizację (…) sposobu sakramentalnego działania, przez które Bóg dociera do ludzkiego stworzenia i angażuje je w swoją zbawczą inicjatywę” (SC 33). Pouczenia Gospy o przygotowywaniu się do Mszy św. mają szczególne znaczenie w dzisiejszym świecie, w którym pędzący donikąd człowiek nie potrafi się w ogóle zatrzymać.

Ad. f) W orędziach z Medziugorja zawarta jest zachęta, by każdy po Mszy  i Komunii świętej pozostawał przez jakiś czas w jedności z Chrystusem na modlitwie dziękczynienia, w ciszy. Na ten aspekt orędzi zwrócił uwagę o. Slavko Barbarić w książce: Przeżywajcie Mszę świętą sercem, mającej wiele odniesień do orędzia Królowej Pokoju i wyrosłej z duchowości medziugorskiej[40]. Maryja pouczała swoje dzieci, aby odprawiać długie dziękczynienie po Mszy św. (po przyjęciu Komunii św.)[41]. Eucharystia wyraża dziękczynienie i jest dziękczynieniem składanym Bogu za dzieło stworzenia i odkupienia[42]. Matka Boża, Niewiasta Eucharystii (EE 53), będąca dla każdego wierzącego wzorem przeżywania Eucharystii „zarówno jako tajemnicy wiary, jak też ofiary przebłagalnej i błagalnej, i jako uwielbienia i dziękczynienia (…)”[43], nie mogła nie przypomnieć wiernym o praktyce dziękczynienia po Mszy świętej, gdyż wielu ludzi dziś o niej nie pamięta. Wielu nie wyciąga praktycznych wniosków z faktu, że człowiek po przyjęciu Komunii jest na pewien czas swoistym „tabernakulum”, w którym rzeczywiście i realnie przebywa Jezus Chrystus. Dziękczynienie i uwielbienie Ojca powinno się więc dokonywać po Mszy świętej, skoro: „Eucharystia jest ofiarą dziękczynienia składaną Ojcu, uwielbieniem, przez które Kościół wyraża Bogu swoją wdzięczność za wszystkie Jego dobrodziejstwa, za wszystko, czego dokonał przez stworzenie, odkupienie, uświęcenie” (KKK 1360). Praktyka dziekczynienia po Mszy świętej nie tylko jest zgodna z doktryną Kościoła katolickiego, ale powinna być szczególnie polecana wiernym.

Ad. g) Na podstawie orędzia z Medziugorja można też stwierdzić, że Maryja pragnie, aby chrześcijanie często przystępowali do spowiedzi, by dzięki temu w sposób godny mogli przyjmować Komunię św. Ta praktyka, stosowana przez wieki w Kościele katolickim, u końca XX wieku została zakwestionowana przez pewnych teologów na Zachodzie. Głoszone przez nich błędne teorie, podważające znaczenie sakramentu pokuty, wyeliminowały spowiedź z życia niektórych chrześcijan. Jan Paweł II przestrzega wiernych przed „utratą poczucia grzechu” (RP 18), która jest według niego „jakąś formą lub owocem negacji Boga: nie tylko w postaci ateizmu, lecz także sekularyzmu” (RP 18). Papież zauważa też braki „w praktyce pokuty sakramentalnej” (RP 18). Jak napisał on również w adhortacji Reconciliatio et Paenitentia: „Sakrament pokuty bowiem jest z jednej strony zagrożony przez zaciemnienie zmysłu moralnego i religijnego, osłabienie poczucia grzechu, wypaczenie pojęcia skruchy (…) sposób myślenia, czasem dość rozpowszechniony, wedle którego przebaczenie można otrzymać bezpośrednio od Boga także w sposób zwyczajny, bez przystępowania do sakramentu pojednania” (RP 28). Zdarza się więc, że w niektórych kościołach na Zachodzie wierni przystępują do Komunii świętej bez spowiedzi, mając na sumieniu popełnione wcześniej grzechy ciężkie. Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Reconciliatio et Paenitentia przypomina: „Trzeba jednakże pamiętać, że Kościół, kierowany wiarą w ten Boski sakrament, naucza, iż żaden chrześcijanin, świadom popełnienia grzechu ciężkiego, nie może przyjąć Eucharystii przed otrzymaniem przebaczenia Boga” (RP 27). Ojciec Święty dodaje: „Zwyczaj zaś kościelny orzeka (…) żeby nikt, będąc świadomy popełnienia ciężkiego grzechu, nawet gdyby zdawało mu się, że zań żałuje, nie przystępował do świętej Eucharystii” (RP 27) oraz: „Zbawiciel nasz, Jezus Chrystus, ustanowił w swoim Kościele sakrament pokuty, aby wierni, którzy popełnili grzech po chrzcie, mogli otrzymać łaskę i pojednać się z Bogiem” (RP 30). W Medziugorju, w swoich orędziach Matka Boża zachęca wiernych do tego, aby przystępowali do sakramentu pokuty[44]. Proponuje, podobnie jak w objawieniach fatimskich, aby czynić to najlepiej co miesiąc[45]. Jest to zalecenie ogólne, skierowane do wszystkich. Członkowie niektórych grup modlitewnych, prowadzonych bezpośrednio przez Gospę, przystępują jednak do spowiedzi świętej częściej – co tydzień[46]. W orędziu z 6 sierpnia 1982 roku znaleźć można wyraźnie sformułowane życzenie Matki Bożej odnośnie korzystania z sakramentu pokuty:

„Trzeba namawiać ludzi, by spowiadali się co miesiąc, zwłaszcza w pierwszą sobotę. Nie mówiłam tu jeszcze na ten temat. Namawiałam ludzi do częstej spowiedzi. (…) Comiesięczna spowiedź będzie lekarstwem dla Kościoła Zachodniego. Trzeba to orędzie przekazać na Zachód”[47]. Gospa nie tylko wzywa do częstej spowiedzi, ale także do tego, aby wierni przystępowali do sakramentu pokuty tak, by ich nawrócenie nieustannie się pogłębiało, a ich pojednanie się z Bogiem i Kościołem stawało się coraz pełniejsze[48]. Jedna z widzących – Vicka Ivanković wyjaśnia życzenie Gospy: „Maryja Panna chciałaby, żeby spowiedź była bodźcem do przemiany naszego życia. Niedobrze jest dopatrywać się w spowiedzi czegoś, co uwolni nas od grzechu, a potem pozwoli nam pozostać takimi, jakimi byliśmy dotychczas. Nie, musimy przemienić siebie i dzięki spowiedzi stać się nowymi ludźmi. Musimy także prosić kapłana o radę życiową, aby móc postąpić o krok naprzód w naszym życiu duchowym”[49]. Temat spowiedzi powraca w orędziach przekazywanych przez Mariję dwudziestego piątego każdego miesiąca. Przykładowo, w swoim przekazie z 25 stycznia 1995 roku, Matka Boża łączy sakrament pokuty z żywą relacją z Jezusem: „(…) wzywam was do spowiedzi, aby Jezus stał się waszą prawdą i pokojem”[50]. Gospa wiąże nawrócenie człowieka, a ostatecznie jego świętość, z uczestniczeniem w sakramencie pokuty, o czym świadczy orędzie z 25 listopada 1998 roku „Niech spowiedź święta będzie dla was pierwszym aktem nawrócenia, a wtedy, drogie dzieci zdecydujcie się na świętość”[51]. Dla Matki Bożej istotna jest kolejność przystępowania do poszczególnych sakramentów. „Bóg w Jezusie Chrystusie ustanowił specjalny sakrament, w którym odpuszcza grzechy (…). Eucharystia jest ucztą, a wybaczenie grzechów i pojednanie wstępnym warunkiem uczestnictwa w niej” – twierdzi o. Slavko Barbarić (opierając swoje rozważania na orędziu Matki Bożej)[52]. W dniu 23 czerwca 1982 r. Maryja zwraca uwagę na kolejność tych aktów: „Niech się nawracają, spowiadają się, przystępują do Komunii”[53]. Ta właśnie kolejność: najpierw spowiedź, a później – uczestnictwo we Mszy św., jest realizowana w praktyce duszpasterskiej parafii Medziugorja, do której przybywają liczni pielgrzymi.

[1] M. Stelzer-Dugandžić, Die Gospa spricht mütterlich, 119n.

[2] „Pozivam vas na zauzetiju molitvu i slušanje mise. Želim da vaša misa bude doživljaj Boga (…)“ (Orędzie z 16.05.1985 r., PMKM 35); „Želim vas pozvati na proživljavanje svete mise. Ima vas mnogo što ste osjetili ljepotu svete mise, a ima i onih koji nerado dolaze. Ja sam vas izabrala, draga djeco, a Isus vam daje svoje milosti u misi. Zato proživljavajte svjesno svetu misu i neka vam bude radostan dolazak. S ljubavlju dolazite i prihvaćajte svetu misu (…)“ (Orędzie z 3.04.1986 r., PMKM 46n); „Bog vas želi učiniti svetima, zato vas preko mene poziva na potpuno predanje. Neka vam sveta misa bude život. Shvatite da je crkva Božja palača, mjesto na kojem vas okupljam i želim pokazati put prema Bogu (…)“ (Orędzie z 25.04.1988 r., PMKM 65)

[3] „Neprestano se klanjajte Presvetom oltarskom sakramentu (…)“ (Orędzie z 15.03.1984 r., PMKM 21); „Danas vas pozivam da se zaljubite u Presveti oltarski sakramenat. Klanjajte se njemu, dječice, u vašim župama i tako ćete biti sjedinjeni sa cijelim svijetom (…)“ (Orędzie z 25.09.1995 r., PMKM 103)

[4] Orędzie z 15.03.1984 r.; OKP 94, 95; PMKM 21.
[5] Orędzie z 25.04.1988 r.; OKP 157, 158; PMKM 64.

[6] Ze wstępu pracy M. Stelzer-Dugandžić Die Gospa spricht mütterlich można się dowiedzieć, że autorka jest zaprzyjaźniona z widzącymi; jest ich rówieśnicą. Dorastała ona wraz z nimi w Medziugorje – wychowała się więc w tym samym kręgu kulturowym. Posługuje się – jak oni – językiem chorwackim: dobrze zna wszystkie niuanse wymowy tego języka oraz idiomy, co jest ważne dla prawidłowej analizy orędzia. Marija bardzo dobrze orientuje się w wydarzeniach związanych z objawieniami Matki Bożej. W czasie pisania swej pracy przeprowadziła szczegółowe dyskusje z Mariją Pavlović – widzącą, która co miesiąc otrzymuje przesłania od Matki Bożej. M. Stelzer-Dugandžić ukończyła studia filozoficzne i teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Gregorianum w Rzymie. Jej kompetencje jako autorki takiej pracy są więc niezaprzeczalne.

[7] M. Stelzer- Dugandžić, Die Gospa spricht mütterlich, 119n.
[8] Tamże, 120.
[9] S. Barbarić, Przeżywajcie Mszę świętą sercem, 129.
[10] M. Ljubić, A. Castella, Medziugorje. Ostatnie wezwanie do modlitwy i nawrócenia, 21.
[11] K. Šego, Szeptanie Madonny.Medziugorje. Najpiękniejsza pieśń naszych czasów, 42.
[12] S. Barbarić, Przewodnik po Medziugorju, 161, 162; OKP 45.

[13] „Wzywam was do pokoju. Żyjcie z pokojem w sercu w swoim środowisku, aby wszyscy poznali pokój, który nie od was pochodzi, lecz od Boga” (orędzie z 25.12.1988 r.; OKP 162; PMKM 68)

[14] Wypowiedź jednego z widzących w czasie spotkania z pielgrzymami.
[15] SzN 49.
[16] OKP 115; PMKM 35.
[17] OKP 131; PMKM 46, 47.
[18] OKP 157, 158; PMKM 65.
[19] OKP 191; PMKM 93.
[20] OMKP 309; PMKM 116.
[21] OKP 131; PMKM 46, 47.
[22] OKP 191; PMKM 93, 94.
[23] OKP 201; PMKM 103.

[24] „(…) drogie dzieci, módlcie się i w szczególny sposób odnówcie miłość do Jezusa w swoich sercach (…)”. Orędzie z 25.03.1991 r.; OKP 174; PMKM 103.

„Dziś wzywam was do miłości. Dzieci, bez miłości nie możecie żyć ani z Bogiem, ani z braćmi, więc wzywam was wszystkich do otwarcia swoich serc na Bożą miłość, która jest niezmierna i dostępna dla każdego z was. Bóg posłał mnie z miłości do was, aby wam wskazać drogę zbawienia, drogę miłości. Jeśli nie miłujecie wpierw Boga, nie będziecie mogli umiłować ani bliźniego, ani tego kogo nienawidzicie. Dlatego, dzieci, módlcie się, bo przez modlitwę odkryjecie miłość (…)”.Orędzie z 25.03.1995 r.; OKP 199; PMKM 101.

[25] „Dziś wzywam was, abyście całkowicie otworzyli się na mnie, bym mogła was przemienić i poprowadzić do Serca mego Syna Jezusa, aby On napełnił was Swoją miłością (…)”. Orędzie z 25.10.1998 r.; OKP 220; PMKM 118; „Pragnę, aby każdy z was odkrył radość i miłość, które pochodzą tylko od Boga, i które tylko Bóg może dać. Bóg nie pragnie od was niczego poza oddaniem (…)” Orędzie z 25.05.1989 r., OKP 164; PMKM 71.

[26] SzN 85. Por. R. Laurentin, E. Lejeune, Message et pédagogie de Marie a Medjugorje, 172.
[27] SzN 86. Por. R. Laurentin, E. Lejeune, dz. cyt., 174.
[28] SzN 92. Por. R. Laurentin, E. Lejeune, dz. cyt., 180.
[29] SzN 102. Por. R. Laurentin, E. Lejeune, dz. cyt., 187.
[30] Jan Paweł II, Enc. Ecclesia de Eucharistia, 25.
[31] Tamże, 25.
[32] J.Warzeszak, Tajemnica Eucharystii, 149.
[33] Tamże, 150.
[34] OKP 44,45, S. Barbarić, Adorujcie sercem mojego Syna, 11.
[35] J. Warzeszak, Tajemnica Eucharystii, 146.
[36] Tamże, 146n.
[37] S. Barbarić, Przeżywajcie Mszę świętą sercem, 12.
[38] Tamże, 16.
[39] SzN 49.
[40] S. Barbarić, Przeżywajcie Mszę świętą sercem, 108.
[41] M. Arkuszyński, O objawieniach w Medziugorju, 177.
[42] J. Warzeszak, Tajemnica Eucharystii, 9.
[43] Tamże, 159.

[44] Już 22 lipca 1981 r. Matka Boża mówiła: „Wielu ludzi nawróciło się, a niektórzy z nich nie byli u spowiedzi od czterdziestu pięciu lat, i oto teraz się spowiadają” (SzN 62, R. Laurentin, R. Lejeune, Message et pédagogie de Marie a Medjugorje, 146): 19 lutego 1982 r. Gospa powiedziała m.in.: „Trzeba (…) regularnie spowiadać się” (SzN 84; R. Laurentin, E. Lejeune, dz. cyt., 171).

[45] SzN 46, 92; R. Laurentin, R. Lejeune, dz. cyt., 179.
[46] SzN 46.
[47] SzN 92; R. Laurentin, R. Lejeune, dz. cyt., 179.
[48] W orędziu podanym przez Jelenę (należy odróżniać fenomen lokucji Jeleny od objawień Matki Bożej sześciorgu widzącym) Matka Boża powiedziała: „Nie spowiadajcie się z przyzwyczajenia, aby potem zostać takimi samymi. Nie, to niedobrze. Spowiedź ma pobudzać waszą wiarę. Ma was pobudzać i zbliżyć do Jezusa. Jeśli spowiedź nic dla was nie znaczy, zaprawdę, trudno wam się będzie nawrócić” SzN 241.

[49] SzN 47.
[50] OKP 198: PMKM 101.
[51] OKP 220: PMKM 118.
[52] S. Barbarić, Przeżywajcie Mszę świętą sercem, 132.
[53] SzN 89; R. Laurentin, E. Lejeune, Message et pédagogie de Marie a Medjugorje, 177.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *